Zorgverleners, artsen, postbodes, vuilnisophalers, supermarktbedienden, bakkers enzovoort maken dat we al bij al een nog vrij comfortabel leven leiden in onze bubbel, thuis. Ons sociale leven staat even in de koelkast. Ook daar vinden we wat op. Kleinkinderen praten met oma’s en opa’s met een voortuintje ertussen of via skype. Ze kwelen een liedje voor oma en de openbare omroep zorgt ervoor dat we allemaal meegenieten. Buren wisselen weetjes uit over de haag. Wandelaars die knetter worden van hun huisgenoten, wisselen begripvolle knikjes uit.
We trekken ons uit de slag.
